Expertmeeting

21 november 2014 bogen ruim dertig “experts in het experimenteren” zich met ons over de vraag hoe je een experiment met een onvoorwaardelijk basisinkomen zou kunnen inrichten. Immers, voor- en tegenstanders baseren hun standpunt vooral op wat ze geloven dat er gaat gebeuren, dus we hebben bewijs nodig om verder te komen in het debat.

Energieke gesprekken

Wat vooral opviel tijdens de dag was de enorme energie die vrijkomt als je dertig slimme mensen, die het niet per se heel erg met elkaar eens zijn maar wel bereid zijn constructief te denken, loslaat op dit onderwerp. Het was in ieder geval genoeg energie om de temperatuur in het pand van woningbouwvereniging Nijestee, waar we te gast waren, een graad of vijf te laten stijgen. Deze energie en de relaties die gelegd en versterkt zijn, zijn alvast een belangrijke opbrengst van de dag.

Pekela

Heeft het inhoudelijk wat opgeleverd? We denken dat we een flinke stap verder zijn gekomen. We hebben vastgesteld dat een “full scale” experiment, waarbij in een hele gemeente een onvoorwaardelijk basisinkomen voor iedereen wordt ingevoerd, in principe uitvoerbaar is, maar dat er wetgeving voor nodig is en dat het vrij kostbaar is. Voor een gemeente als Pekela, dat als rekenvoorbeeld diende, kom je al snel op tientallen miljoenen euro’s. Zo’n experiment kan op termijn relevant worden, maar is geen logische eerste stap, denken we.

Bijstand

Het grootste deel van de denkkracht ging vrijdag zitten in experimenten met een basisinkomen in plaats van de bijstand. Een experiment onder bijstandsgerechtigden (in plaats van alle inwoners van een gebied) heeft twee grote voordelen. In de eerste plaats is het vele malen goedkoper – je wisselt immers de ene uitgave in voor de andere. En in de tweede plaats zijn de uitkomsten, ongeacht hoe de discussie over een basisinkomen verder verloopt, direct van waarde voor gemeenten in verband met de uitvoering van de participatiewet. Deelnemers aan een dergelijke pilot (bijstandsgerechtigden dus) zouden er in principe niet op achteruit gaan.

Private financiering

Maar ook voor zo’n experiment zal een wettelijk kader moeten worden geboden. Komt dat er niet, dan zou je aan private financiering en uitvoering kunnen denken: deelnemers aan het experiment zeggen hun bijstandsuitkering op in ruil voor een toelage van een wijkontwikkelingsmaatschappij waarin bijvoorbeeld ook zorgverzekeraars participeren. Wat ons betreft een ruw idee dat verdere uitwerking verdient.

Krachten bundelen

Hoe nu verder? Vanuit drie gemeenten, namelijk Enschede, Tilburg en Groningen, waren deelnemers aanwezig die verder willen werken aan een experiment met basisinkomen in plaats van bijstand, en die hebben afgesproken de voorbereidingen te coördineren. De Vereniging Basisinkomen heeft inmiddels een Commissie van Aanbeveling ingesteld om het pleidooi voor een experiment kracht bij te zetten. Wij zelf richten ons voorlopig op Groningen, om te beginnen in een samenwerkingsproject met het Grand Theatre en theatermaakster Hanna van Mourik Broekman die de discussie in een wat breder kader plaatst.

Bron: http://mieslab.nl/onderzoek-basisinkomen/

Het bericht Verslag Expertsessie MIESlab, tijdens Let’s Gro – Groningen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Podcast van de Vrije Tribune op 24 november 2014. Sjors ontvangt Bart en Adriaan in de uitzending. Het onderwerp is; Arbeid en basisinkomen

Luister hier: http://vrijetribune.nl/2014/11/podcast-vrije-tribune-arbeid-en-basisinkomen/

Met gebruik van diverse bronnen:
Basisinkomen, kritiek en repliek – Wat is een Basisinkomen? – Bestaat het basisinkomen al? – Waarom we iedereen gratis geld moeten geven – Revenu de Base – De onwenselijkheid van de vlaktaks en het basisinkomen – Over het Rijnlandmodel – Gratis Geld, documentaire v/d VPRO – India’s Experiment in Basic Income Grants – Cash TransferIndia 002

Het bericht Podcast van de Vrije Tribune over Basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Dat klinkt fantastisch: Twee gerenommeerde economen[1] bepleiten dat de ECB geld moet geven aan de burgerij of schulden moet kwijtschelden. Ze hopen dat de economie daardoor wordt versterkt.

Dat zou een leuke verrassing zijn: Stel je voor dat je op het volgende bankafschrift een bijschrijving van de Europese Centrale Bank zou vinden ten bedrage van € 5.000. Ieder huishouden in de eurozone zou deze meevaller ontvangen of schulden worden kwijtgescholden ter grootte van dat bedrag. Wat klinkt als een onwerkelijke droom, is economisch lang niet zo’n slecht idee.
Met deze geschenkactie zou de centrale bank twee vliegen in één klap slaan: De economische recessie in Europa en de afgenomen koopkracht van de consumenten. In plaats van het geld uit te geven, zetten de mensen het op een spaarrekening. Aankopen stellen zij liever uit. Maar deze afwachtende houding schaadt het Europese bedrijfsleven. Een auto kopen? Liever nog niet. Eindelijk een nieuwe wasmachine aanschaffen? Liever even wachten. Met de schenking van de ECB zouden dergelijke aankopen wel zijn gedaan. Dat zou de economie stimuleren, aldus de “Koerier”.

De fouten van de ECB
En het voorstel heeft nog een tweede effect: De deflatie zou worden afgeremd. Want als er weer meer aankopen worden gedaan stijgen ook de prijzen. Ook dat steunt de economie.
Het is een idee van de Amerikaanse professor in de economie Mark Blyth van de Brown University en de beroemde management consultant Daniel Stelter, die eerder werkzaam was bij de Boston Consulting Group. Blyth is van mening dat de ECB 2 tot 5% van het bbp (bruto binnenlands product) onder de burgers zou moeten verdelen, oftewel € 3600 per persoon. “Ja, of 5000 €, dat maakt niet uit. Het zou altijd nog efficiënter zijn dan wat de ECB nu doet,” zegt Blyth in de Koerier. “Dat is namelijk de vreemdste manier om de problemen op te lossen.”
Beiden bekritiseren fel het monetaire beleid dat de ECB voert: Geld besteden om goedkope leningen aan te bieden levert niets op. Buitendien zouden ondernemingen tegenwoordig grote investeringen moeten mijden. En anderzijds zouden mensen momenteel, door het gevaar hun baan te verliezen, geen krediet moeten nemen omdat dat een blok aan het been kan worden.

Niet te vroeg lachen
Voor de ECB is een dergelijke stap nu echter nauwelijks denkbaar. Het economisch effect van rechtstreeks geld onder de burgerij verdelen zou ook snel in rook kunnen opgaan. Tot nog toe belandt het geld vrijwel rentevrij bij de banken, die het vervolgens als krediet moeten doorgeven. Maar het goedkope geld helpt niet omdat het niet bij de ondernemingen aankomt. In plaats van meer kredieten te verstrekken potten de banken het geld op.

• Auteur Katharina Grimm
  http://www.stern.de/wirtschaft/geld/oekonomen-fordern-5000-euro-fuer-alle-2153608.html
• Vrije vertaling: Joop Böhm
• Commentaar:
  Dezelfde effecten kunnen ook bereikt worden met een Onvoorwaardelijk Basisinkomen. Dan echter is het effect duurzaam. Bovendien heeft invoering van een OBi nog een groot aantal voordelen die bij een eenmalige schenking ontbreken. Het wordt hoog tijd dat de verantwoordelijke overheden de juiste beslissingen gaan nemen.

[1]

• Mark Blyth http://watson.brown.edu/people/faculty/blyth
• Daniël Stelter http://www.bcg.com/expertise_impact/BCG_fellows/corp_dev/daniel_stelter.aspx
• Mark Blyth: “Noch viel schlimmer als in Japan” & Daniel Stelter : “Politik scheut den grossen Knall”
  Zie: http://kurier.at/wirtschaft/wirtschaftspolitik/oekonomen-fordern-5000-euro-fuer-jeden/97.418.091

Het bericht De ECB zou geld moeten uitdelen: € 5000 voor iedereen! verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

De discussie over het basisinkomen woedt volop in Nederland. Van links tot rechts schuiven de vooroordelen over tafel.

Het basisinkomen is een maandelijks onvoorwaardelijk geldbedrag dat aan iedereen individueel wordt uitgekeerd, en is ten minste hoog genoeg om sober in je levensonderhoud te kunnen voorzien.

Helaas leiden discussies over het basisinkomen vaak tot verwarring als gevolg van een aantal misverstanden. Sjir Hoeijmakers, lid van verenigng Basisinkomenen indiener van de D66 motie over onderzoek naar basisinkomen[1], zal een poging doen drie van die misverstanden op te helderen.

1. Ten eerste bestaat in sommige rechtse kringen het misverstand dat het basisinkomen een exclusief links idee is. Het basisinkomen heeft zeker supporters aan de linkerzijde van het politieke spectrum, maar heeft ook bij liberalen veel steun. Niet voor niets was het juist het D66-congres dat haar steun voor onderzoek naar het basisinkomen uitsprak. En oud-ministers Gerrit Zalm (Financiën, VVD) en Hans Wijers (Economische Zaken, D66) waren al fervente voorstanders.

Een basisinkomen verkleint de rol van de overheid, en versimpelt de sociale zekerheid. Burgers zijn volledig vrij om te bepalen wat zij met het ontvangen inkomen willen doen, en er hoeft geen controle meer plaats te vinden. Daarnaast zorgt een basisinkomen op zichzelf niet voor een grote netto herverdeling, zoals sommigen beweren. De meeste mensen betalen hun eigen basisinkomen via de belastingen direct weer terug. Bovendien is het basisinkomen een idee dat vertrouwt op de eigen kracht en motivatie van mensen. Het past dus bij uitstek ook binnen het liberale ideaal.

Linkse kringen

Het basisinkomen kost ons als samenleving als geheel niets

2. Een tweede misverstand gaat precies de andere kant op, en komt vaker ter sprake in linkse kringen. Daar ziet men het basisinkomen soms als een rechts idee om de gehele sociale zekerheid terug te brengen tot één mager uitkerinkje. Er staat echter nergens geschreven dat een basisinkomen álle sociale voorzieningen zou moeten vervangen.

Natuurlijk, de bijstandsuitkering en AOW kunnen worden afgeschaft. Dat zal het systeem aanzienlijk versimpelen. Maar er is geen reden om bijvoorbeeld de WW in zijn geheel af te schaffen. Deze heeft een bijkomende functie: de zorg dat mensen niet al te ver terugvallen in inkomen wanneer ze hun baan verliezen. Het idee van een basisinkomen bepaalt daarom niet wat we met een regeling als de WW moeten doen.

3. Het derde misverstand betreft de financiering van een basisinkomen. Het zou te duur zijn om iedereen van een fatsoenlijk basisinkomen te voorzien. Hier gaat men voorbij aan een belangrijk stuk economische theorie. Het basisinkomen is een zogenaamde ‘overdrachtsuitgave’ van de overheid. Dat betekent dat de maatregel ons als samenleving als geheel in directe zin niets kost. Het basisinkomen zorgt voor een herverdeling van geld over de samenleving, maar de samenleving in zijn geheel gaat er netto niet op achteruit. Dit betekent niet dat er geen transacties hoeven plaats te vinden om een basisinkomen te financieren. Er zullen natuurlijk extra belastingen geïnd moeten worden. Maar deze belastingen komen direct weer terug bij de belastingbetalers, in de vorm van een basisinkomen. En dus blijven we met zijn allen precies even rijk, indirecte positieve en negatieve effecten op de economie buiten beschouwing gelaten.

Wanneer we het basisinkomen willen invoeren, is het de kunst ons belasting- en sociale zekerheidssysteem zo te ontwerpen dat de financiële balans klopt. Dit is altijd mogelijk, omdat het basisinkomen een overdrachtsuitgave is.

Concluderend is het basisinkomen een idee dat zowel links als rechts op steun kan rekenen. Het basisinkomen kost ons als samenleving als geheel niets. Of zo’n basisinkomen wenselijk is, zal afhangen van de indirecte effecten die het teweegbrengt, de positieve en de negatieve. Er zullen experimenten nodig zijn om daarover enig uitsluitsel te kunnen geven.

^{[1] Sjir Hoeijmakers is econometrist en initiatiefnemer motie ‘Onderzoek naar de effecten van een basisinkomen’ bij D66
Dit stuk heeft hij ingezonden als opiniestuk in de volkskrant van 18 november 2014}

Het bericht Drie misverstanden opgehelderd over basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Het lijkt erop dat Het Brabants Dagblad een hetze is begonnen tegen het basisinkomen door allerhande ongeïnformeerde professoren iets te laten blaten in de krant, de veel gekende vooroordelen druipen er vanaf.

VOLSTREKT NAAST DE POT
Onder de titel “volstrekt utopisch” las ik gisteren een artikel in Het Brabants Dagblad  krant van de hand van Prof.dr.Sylvester Eijffinger, hoogleraar financiële economie op Tilburg University. “we in de economie” aldus de hooggeleerde noemen een basisinkomen geen basisinkomen maar negatieve inkomstenbelasting. Nou “we propagandisten van een basisinkomen” spreken van een basisinkomen of beter nog van een Onvoorwaardelijk Basisinkomen (OBi) en wij verstaan daar onder “een van overheidswege verstrekte periodieke betaling van een geldbedrag, deze betaling is individueel, wordt aan iedere volwassen inwoner verstrekt en is voldoende om karig van te leven”.
Dat een hooggeleerde in de economie zich verwaardigt om op aangehaalde manier te reageren, is tekenend voor de wijze waarop deze mensen, gevangen zijn in hun eigen denkraam; zij vinden het niet eens nodig om serieus kennis te nemen van een andere kijk op de dingen, maar hun oordeel hebben ze met volstrekte stelligheid al klaar.

‘Volstrekt utopisch’
Wat de initiatiefnemers willen noemen we in de economie geen basisinkomen, maar negatieve inkomstenbelasting. Dat betekent dat als je gaat werken, je niet wordt gekort op je basisinkomen zoals dat nu bij een uitkering wel is. Het loont dus voor iedere belastingplichtige beneden het minimum om te gaan werken, want elke stijging van iemands bruto inkomen leidt ook tot een stijging van het netto inkomen. Dat klinkt mooi, maar is volstrekt utopisch. Ten eerste is het financieel op dit moment niet realiseerbaar. Het is gewoon heel duur en valt moeilijk te becijferen. Goede berekeningen heb ik nog niet gezien.
Prof. dr. Sylvester Eijffinger is hoogleraar financiële economie op Tilburg University.
twitter: @scweijffinger
https://blendle.nl/i/brabants-dagblad—den-bosch/volstrekt-utopisch/bnl-bddenbosch-20141115-26899154

‘Welk probleem lost het op?’
Mensen komen pas in de problemen bij een korting op de uitkering of hoge lasten, onder meer bij ziekte of hoge schulden. Er zijn weinig mensen die het met veel minder geld moeten doen. Het plan van een basisinkomen gaat juist tegen de trend in dat we werk steeds belangrijker zijn gaan vinden. De economie gaat ervan uit dat mensen vanuit eigen belang handelen en daarom geprikkeld moeten worden. Een andere vraag is de verdeling: krijgen twee mensen die samenwonen twee keer zoveel als een alleenstaande? Is dat eerlijk?

Prof. dr. Ruud Muffels is hoogleraar Arbeidsmarkt en Sociale Zekerheid op Tilburg University.
twitter: @RJAMU
https://blendle.nl/i/brabants-dagblad—den-bosch/welk-probleem-lost-het-op/bnl-bddenbosch-20141115-26899209

Nu allerwegen blijkt dat de huidige economische ordening, heeft afgedaan en de oude mechanismen niet meer werken zou toch met name van mensen, die ervoor doorgeleerd hebben, verwacht mogen worden dat zij wel open zouden staan voor andere visies. Dat is echter allerminst het geval, mensen als Eijffinger reageren tenminste nog, voor de meeste anderen is het sowieso te min.
Hoe zit dat met de economie?
We “stikken” zowat in de spullen, maar “we in de economie” willen meer (groei…!). Het klimaat en het milieu dreigen voor onszelf en voor onze kinderen catastrofaal te worden, door uitputting van grondstoffen en opwarming van de aarde door CO2 etc. maar ‘we in de economie” pleiten voor meer….(business as usual). Meer productie is overigens geen probleem want er is overal overcapaciteit, maar volgens “we in de economie” geven de mensen te weinig uit, er is een bestedingstekort…Ons werk verdwijnt naar China en wordt overgenomen door robots maar “we in de economie” blijven “chatten” over werkgelegenheid……terwijl overal mensen in de zorg etc. worden ontslagen. Banken moeten gered worden waardoor overheidstekorten ontstaan en “we in de economie” vinden dat die “door ons allen” moeten worden opgevangen.
Als je dit allemaal op een rijtje zet en daarbij voegt dat Europa-breed de zogenaamde crisisverschijnselen alleen maar groter zijn, terwijl wij als samenleving rijker zijn dan ooit, wordt het toch wel tijd dat “we in de economie” eens wat vraagtekens gaan plaatsen bij de huidige structuren van geven en nemen.
Scheiden van werk en inkomen, zoals dat met een OBi wordt vormgegeven, is daarvan een hoeksteen, als we bovenstaande feiten eens op een rijtje zetten (werkeloosheid, overcapaciteit, onderbesteding). “Het is gewoon heel duur” aldus de professor. Is dat waar ?
We hebben nu toch ook allemaal genoeg om karig van te leven……maar we gebruiken daarvoor een systeem van ambtenaren dat ±25 categorieën van uitkeringen moeten toebedelen, nog afgezien van controle en handhaving.
Is zo’n kerstboom zinvol ?
Zou het misschien zinvoller zijn om de arbeidsmarkt echt te laten werken, door het voor een werknemer mogelijk te maken om weg te kunnen gaan bij zijn baas zonder in een hopeloze bureaucratische wirwar van uitkeringen te belanden? Een basisinkomen kan daarbij helpen.
En betekent nauwelijks meer dan het verleggen van belastingen van de lonen (die zonder de lasten ook al te hoog zijn) naar de producten in wier prijzen ze nu uiteindelijk ook terechtkomen.
En zou het niet zinvol zijn om dit Europees aan te pakken, dus Bulgaren, Polen en Spanjaarden allemaal hun eigen OBi ? Dan ben je van de migratieproblemen van Eijffinger ook af en bovendien van de “oneerlijke” concurrentie waarover werknemers in Nederland nu klagen.
Verder zouden de loonkosten dan drastisch kunnen dalen nu er geen lasten meer op de lonen geheven worden en er bovendien aan iedereen een basisinkomen wordt verstrekt. Voor Nederland tot ± 30% van de huidige loonkosten terwijl de “productprijzen” ± 25% zouden stijgen; of een pilsje dan duurder of goedkoper wordt valt nog te bezien. Maar wel zou onderwijs, zorg en kunst goedkoper worden met alle gevolgen van dien en….onvrijwillige werkeloosheid bestaat niet meer.
Misschien toch iets om te overwegen voor “we in de economie”.

Leon Segers, econoom

Het bericht Professoren volstrekt naast de pot over Basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Het gist en borrelt rond het basisinkomen. Zodanig dat ik de laatste tijd er niet toegekomen ben om The Daily Basic Income Paper[1], De Correspondent[2] en Blendle[3] bij te houden. De roep om een experiment met een vorm van basisinkomen vliegt je van alle kanten om de oren. De politiek mengt er zich intussen ook in.

De politiek en basisinkomen
Het begon met een uitnodiging door Harro Boven, destijds voorzitter van het Groninger Politiek Jongeren Kontakt en lid van de Jonge Democraten. Hij vroeg ons mee te doen aan een inhoudelijke avond over “Het basisinkomen: waanzin of utopie?” in mei dit jaar. Ook Liesbeth van Tongeren (GL) was een van de sprekers. Kort daarna kwamen andere avondbijeenkomsten o.a. op initiatief van Sjir Hoeijmakers (jonge democraat en lid van onze vereniging) in Den Haag, Tilburg, Eindhoven en binnenkort in Enschede.

In mijn vorige ‘brief’ – of hoe je het ook wilt noemen – kwam de discussie die binnen de SP op gang is gekomen naar voren. Kort daarop werd – weer op instigatie van Sjir Hoeijmakers – binnen D66 de motie aangenomen om onderzoek naar het “basisloon” nieuw leven in te blazen. De Groningse wethouder Mattias Gijsbertsen van GroenLinks wil in zijn stad op korte termijn een experiment lanceren met elementen van het “basisloon”. Kort daarna kwam in het nieuws dat in Tilburg door verschillende partijen ‘om het hardst’ geroepen wordt dat zij voor een experiment met een basisinkomen zijn. In dit koor mengen zich nu ook de provinciale staten van Noord Brabant en die van Groningen. In hoeverre het in dit koor slechts gaat om verkiezingsretoriek moet nog blijken. Ook wat er nu precies door hen onder een basisloon of basisinkomen wordt verstaan.

De term “basisinkomen”
Waarom is er behoefte om de term “basisloon” te gebruiken in plaats van de term “basisinkomen”? Omdat de term “basisinkomen” veel politici een stoffig gevoel geeft? Omdat het iets zou zijn uit de oude doos? In dat geval hebben zij toch de discussie en ontwikkeling daarin, die zich hier landelijk en zeker niet minder internationaal heeft afgespeeld, gemist. Toch is er reden om je af te vragen of “basisinkomen“ wel de beste term is om het idee dat erachter zit bij iedereen geliefd te maken. Enerzijds roepen de termen “loon” en “inkomen” toch gevoelens op van “loon naar werken”, terwijl juist één van de gehoopte effecten de ontkoppeling van werk en inkomen is. Er bestaan namelijk zoals iedereen weet meer soorten werk dan het werken in loondienst. Anderzijds is het moeilijk een goede benaming te vinden die voor iedereen begrijpelijk is en geen herinnering oproept aan betaalde arbeid of het krijgen van een uitkering zoals deze nu gegeven worden in de vorm van een aalmoes als je aan bepaalde voorwaarden voldoet. Tegelijkertijd is het aantrekkelijker een naam te vinden waarin het recht op het hebben van middelen van bestaan – alleen al door het feit dát je bestaat en als mens deel uitmaakt van de samenleving – tot uiting komt.

De Vereniging Basisinkomen en de politiek
Overigens ben ik van mening dat wij – de Vereniging Basisinkomen – nooit de indruk moeten wekken met welke politieke partij dan vereenzelvigd te kunnen worden. Op welke politieke partij de léden stemmen is hun zaak, maar nooit die van de vereniging. We kunnen ons dan beter ook niet mengen in een politieke strijd. Dit neemt niet weg dat iedereen die voor welke bijeenkomst dan ook wordt uitgenodigd, daar waar mogelijk “ons” idee van een basisinkomen uit kan dragen en verdedigen, namelijk: onvoorwaardelijk, universeel, individueel en hoog genoeg om – sober – volwaardig aan de samenleving deel te kunnen nemen. Graag zelfs

Wat hoog genoeg is moet bepaald worden aan de hand van objectieve criteria, zoals bijvoorbeeld de Europese standaard voor wat betreft de armoedegrens, die nagenoeg exact overeenkomt met de resultaten van het onderzoek van het NIBUD en het SCP in 2009.

In Nederland worden door het CBS verschillende criteria gehanteerd die beiden tot een bedrag onder de Europese standaard leiden. Hierom is een oproep nu eindelijk eens tot één standaard te komen op zijn plaats.

Sinds de Verlichting wordt het Onvoorwaardelijk Basisinkomen steeds meer naar voren geschoven als dé methode om armoede te bestrijden en het werk eerlijker te verdelen. Dit in aanmerking nemend én het feit dat er in de Resolutie van het Europees Parlement van 20 oktober 2010 over de rol van het minimuminkomen bij de bestrijding van armoede en de bevordering van een inclusieve samenleving in Europa (2010/2039(INI)) op wordt aangedrongen te onderzoeken hoe de verschillende modellen voor een Onvoorwaardelijk Basisinkomen voor iedereen hieraan bij kunnen dragen (rekening houdend met het niet-stigmatiserende karakter ervan en de mogelijkheden die zij bieden om gevallen van verborgen armoede te voorkomen), pleit veel ervoor om met politici die sociale zaken en werkgelegenheid in hun portefeuille hebben aan tafel te gaan zitten. Niet om aan te horen waarom het onmogelijk is een Onvoorwaardelijk Basisinkomen in te voeren, maar juist om  met elkaar te zoeken naar mogelijkheden om dat te realiseren, zodat we ook de goede rekensom op tafel kunnen leggen.

Met hartelijke groet,

Adriaan Planken.

• [1] http://paper-ubie.org
• [2] http://correspondent.nl
• [3] http://blendle.nl

Het bericht De Vereniging Basisinkomen en politiek verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.