Tijdens de Egypte-Themadag in 2014 vertelde Janet Ossebaard over de Anunaki: de bewoners van Niburu, een planeet die deel uitmaakt van ons zonnestelsel, maar een heel lange omlooptijd heeft (om onze zon heen) van maar liefst 3.600 jaar. Ze vertelde het prachtige scheppingsverhaal dat duizenden jaren geleden op de Sumerische kleitabletten werd achtergelaten. Afbeeldingen in Egypte Het werd het oudste geschrift ter wereld en vertelt over de Anunaki – de Elohim en de Nefilim heten ze in onze Bijbel – die op aarde kwamen om goud te delven waarmee de gaten in de atmosfeer van hun thuisplaneet gedicht konden worden. Alleen zo kon de toekomst van Niburu en de Anunaki worden gegarandeerd.

Janet verteld verder: 

Een prachtig verhaal, waarvan de kleurrijke afbeeldingen terug gevonden kunnen worden op de muren van de oude Egyptische tempels waar ik begin mei met open mond rondliep.

Karin, één van de deelnemers van de Egypte-Themadag, vroeg op een gegeven moment: “Maar Janet, je spreekt nu wel zo liefdevol over de Anunaki, maar ze hebben ons toch als slaaf gemaakt? We werden toch geschapen om het goud voor hun uit de grond te halen?”

Tja, daar had ze een goed punt.

We werden inderdaad gemaakt om het vuile werk op te knappen. Maar vonden we dat erg? Is slaaf zijn altijd erg? Is het per definitie slecht? De vraag van Karin bleef nog dagen in mijn hoofd rondspoken…

Natuurlijk riep mijn verstand ogenblikkelijk: “Ja, dat is per definitie heel erg slecht!”

Ik kreeg spontane associaties met zwarte slaven, vrouwen die als slaven worden verkocht en andersoortige vreselijke hoofdstukken uit de menselijke geschiedenis.

Maar toen ik er langer over nadacht realiseerde ik me dat de meeste mensen op deze aardkloot slaven zijn en dat helemaal niet zo vreselijk vinden.

Vrijwillige slavernij

Ik ken mensen die in loondienst zijn en elke dag met tegenzin naar hun werk gaan. Loonslaven worden ze wel genoemd. U kent er ook vast wel een paar. Ze staan onmenselijk vroeg op (“om de files voor te zijn”), hijsen zich met tegenzin in kleren die ze never-nooit-niet zelf zouden uitkiezen, en zijn de hele dag bezig met iets waar ze niet blij van worden. Aan het eind van de eindeloos lijkende dag gaan ze terug naar huis, waar ze te moe zijn en te vroeg naar bed moeten om er nog een leuk sexleven op na te houden. Ze leven om te werken, zodat ze de rekeningen kunnen betalen, zodat ze kunnen leven, etc. Een eindeloze loop…

In mijn ogen een hondenleven. Over mijn lijk dat ik daar ooit voor zou kiezen. Ik zou langzaam maar zeker afsterven.

Als je deze loonslaven vraagt waarom ze zo leven, dan is hun antwoord veelal: “Omdat ik anders mijn hypotheek niet kan betalen”, of “Omdat ik wel graag dit jaar naar de wintersport ga”. Onvoorstelbaar maar waar: het gros van onze samenleving kiest vrijwillig voor een (loon)slavenbestaan. Als ik terloops opper dat ze dat toch ook op een andere manier kunnen verwezenlijken, kijken ze me aan alsof ik opgenomen moet worden. Op een gesloten afdeling. “Zelfstandig worden bedoel je? Veel te veel onzekerheid…”

En daar zit ‘m nu precies de bottleneck: de meeste mensen zijn verliefd geworden op de zekerheden in hun leven. En dat maakt van hen (vrijwillige) slaven. Is dit per definitie slecht? Nee, volgens mij niet. Deze mensen zijn deep down heel gelukkig met hun leven. Het verloopt volgens plan, ze kunnen het overzien, ze hebben controle over hun leven en dat geeft zekerheid. En die zekerheid geeft weer een vorm van geluk. Stel dat hun baas ineens zegt: “Weet je, waarde werkslaaf, ik heb er nog eens over nagedacht en besloten je vrij te laten. Dat schijnt goed te zijn voor mijn karma. Je bent vrij. Je kunt gaan waar je maar wilt”. De arme slaaf zal in totale paniek ontsteken! Hoe moet hij nu zijn wensen verwezenlijken? Wie zorgt er nu nog voor zijn veiligheid en zekerheid? Wie moet nu al die beslissingen gaan nemen? De kans is groot dat hij zal besluiten te blijven.

Vrij zijn, of toch liever niet?

Toen de Berlijnse muur viel was iedereen aan de oostzijde blij: ze waren vrij! Nu konden ze eindelijk gelukkig worden! Twee jaar na dato bleek tijdens een onderzoek dat zo’n 80% terug wilde naar het oude regime; men kon de vrijheid niet aan. De vrijheid, de onzekerheid, de ongestructureerdheid, er kwam zo vreselijk veel op hen af! Ze wilden gillend terug naar de veilige kleine wereld van hun slavenbestaan…

Ongelofelijk maar waar. En wat te denken van de wereldreligies? Overal ter wereld vertellen religieuze leiders miljarden volgelingen hoe ze moeten leven en wat ze moeten doen om Gods gratie te krijgen. En ze doen het! Ze doen het met liefde. Ze zijn slaven van het systeem, maar ze doen het jubelend.

Toen de Anunaki ons schiepen in hun evenbeeld, zo’n 430.000 jaar geleden, en Homo Sapiens plotsklaps de aarde begon te bevolken, werden we de mijnen ingestuurd om goud te delven. Onze verre voorouders – als werkslaven gecreëerd – deden dit met liefde. Zij zagen de Anunaki als Goden; zij hadden ons immers geschapen? Ze konden dingen die bovennatuurlijk leken, zoals door de hemel klieven in glanzende UFO’s en mensen genezen op wonderbaarlijke wijze en als je niet gehoorzaamde kreeg je een soort bliksemschicht naar je donder geworpen. Goden waren het! En onze over-over-over-overgrootouders zullen het als een eer hebben ervaren (de grootst mogelijke eer zelfs) om het Godenwerk te mogen doen. Eerbaarder werk was niet te bedenken. Ik durf te wedden dat ze vrijwillig en zich zeer vereerd voelend in de mijnen afdaalden.

Slaven van de Goden, slaven van het systeem, slaven van de werkgever, de banken en de aandeelhouders. Wat maakt het uit? Is er iets veranderd in de afgelopen 430.000 jaar? Op mijn sombere dagen denk ik van niet. Dan denk ik dat mensen per definitie masochistische wezens zijn, die maar al te graag de rol van slaaf aannemen. Dan kijk ik naar de ontwikkelingen in de wereld en zie ik hooguit een paar mensen de barricades opgaan om te roepen dat we in de greep van de Illuminati zitten en dat we ons moeten los worstelen.

In ons eigen kleine landje vinden de meeste mensen het prima dat kinderverkrachter Demmink nog steeds vrij rondloopt, dat Rutte liegt dat ie barst over MH17, en dat de Brusselse naheffing van 642 miljoen gewoon betaald wordt. Wat is er in Godsnaam voor nodig om mensen wakker te schudden? Wat is er voor nodig voordat mensen hun handboeien afschudden?

Sommigen onder ons geloven dat we geprogrammeerd zijn tot slaaf. Dat ons DNA in lang vervlogen tijden is gemanipuleerd waardoor we geprogrammeerd zijn om orders op te volgen zonder vragen te stellen. Ik geloof dat niet. Elke kleuter vraagt de godganse dag “Waarom dan?” of de variant “Waarom niet?”, tot de ouders er helemaal krankjorum van worden. Van nature stellen we vragen, zijn we kritisch, willen we weten. Maar het wordt eruit geramd als we ouder worden. Door opvoeders, leraren, instellingen, kerken, legers en werkgevers.

En weet je wat? We leggen ons daar vrijwillig bij neer. VRIJWILLIG! Niks geen gekloot met ons DNA. We doen het zelf. Ter meerdere eer en glorie van ons ego. Want we willen namelijk wel heel graag die beloning: salaris, pensioen, erkenning, status, zekerheid, veiligheid. Daar ruilen we maar al te graag onze vrijheid voor in. Vrijwillig.

Ongelofelijk maar waar…

Op mijn niet-zo-sombere dagen zie ik dat er iets aan het veranderen is, wereldwijd. Dan zie ik enorme demonstraties tegen corruptie, tegen politiegeweld, tegen Monsanto, tegen chemtrails. Duizenden mensen gaan de straat op. Niet in Nederland, maar toch.

Wereldwijd zie ik de tendens dat mensen wakker worden

Dat mensen weer gezonde, kritische vragen gaan stellen. Dat ze hun stem weer laten horen. Er komen steeds meer klokkenluiders. Steeds meer mensen gaan inzien dat we geen leiders meer nodig hebben. Wat een prachtige ontwikkeling…

Uiteindelijk is het allemaal terug te brengen tot één vraag: wanneer gaan we ons realiseren dat de zogenaamde veiligheid en zekerheid waar we ons zo aan vast klampen en waar we vrijwillig onze vrijheid voor hebben opgeofferd, slechts een schijnveiligheid en een schijnzekerheid zijn? Er is niet zoiets als zekerheid of controle in het leven. Het zijn de grootste illusies die ons tot slaaf hebben gemaakt. We klampen ons vast aan gebakken lucht.

Van mij mag het hele systeem indonderen. Misschien vallen dan de schellen van onze ogen en gaan we inzien dat wijzelf de Goden zijn waar we op hebben gewacht. Dat wij onze eigen innerlijke leiders zijn en dat we vanuit liefde, compassie en overvloed met elkaar kunnen leven. Als we daar tenminste voor KIEZEN.

Is slavernij per definitie slecht?

Kiezen we voor ons slavenbestaan of kiezen we voor vrijheid? Vragen die zo simpel lijken maar het niet blijken te zijn als je er langer over nadenkt. Als puntje bij paaltje komt zullen we het moeten hebben van ons bewustzijn: hoe bewust zijn we ons werkelijk van al dit soort zaken? Hoe bewust maken we keuzes in ons leven? Hoe bewust luisteren we naar de mainstream media en de politieke leiders? Hoe bewust zijn we ons van de grootschalige manipulatie die plaatsvindt om ons in een keurslijf te houden?

Pas bij voldoende bewustzijn kunnen we doelbewust kiezen voor vrijheid, liefde, overvloed, saamhorigheid, compassie. En bewustzijn kun je niet afdwingen. Je wordt bewust als je er klaar voor bent. Bij de één gaat dat sneller dan bij de ander, afhankelijk van vele factoren.

100e aap effect

Ik blijf hardnekkig geloven in de 100 apen: we hoeven maar een kritieke massa te bereiken om het omslagpunt te bereiken. Slechts een bepaald percentage van de gehele wereldbevolking hoeft bewust te worden, dan zal in één klap de rest ‘meegepakt’ worden. Als een besmettelijk virus zal dan in een fractie van een seconde de hele wereldbevolking bewust zijn. Of ze nou willen of niet. Zoek het maar op: de 100 apen. Wetenschap waar geen speld tussen te krijgen is.

En als ik dan de foto’s en video’s zie van al die mensen wereldwijd die de barricades opgaan, soms met gevaar voor eigen leven, omdat ze het ZAT ZIJN!, dan glimlach ik en denk ik bij mezelf: “Dat gaat goed jongens. Misschien hebben we nog maar één aapje nodig!”

Janet Ossebaard 11 december 2014

bron: http://www.ninefornews.nl/janet-ossebaard-slavernij-hoe-vrij-ben-jij/