Video opnamen van een mediapresentatie, van Theo Korthals Altes, tijdens de VVD Topkader training in 1994, gewijd aan het welvaartsbeleid en ons ons sociaal bestel. Zijn pleidooi ging over het invoeren van een (gedeeltelijk) basisinkomen, gecombineerd met verdere wijzigingen in de sociale zekerheid. Over de opheffing van het verbod op werk en over de bestaansvoorwaarden en de mogelijkheden om Nederlanders zoveel mogelijk zelfredzaam te maken.

Twintig jaar later gelden de argumenten voor een basisinkomen en overige maatregelendes te sterker.

Meer dan ooit kan een actieve stimulering van de economie worden gekoppeld aan vooruitstrevend sociaal beleid.

Een basisinkomen voor elke Nederlander geldt niet enkel als sociaal maar ook economisch als common sence.

Theo E. Korthals Altes
december 2014

Lees verder Topkader VVD dacht in 1994 na over basisinkomen →

My father tought me to work, but not to love it.

I never did like to “work” and I don’t deny it.

I’d rather read, tell stories, crack jokes, laugh, talk, anything but work

Abraham Lincoln

Google zoekmachine: ongeveer 118.000 resultaten (0,32 secondes)

In de geschreven pers:

• Een snelle activering van werkzoekenden is een veel krachtiger middel dan het schrappen van uitkeringen.
• Snel activeren maakt de discussie over de uitkering onnodig, en is een betere manier om het aantal langdurig werklozen terug te dringen.
• De activeringsgrens (leeftijd)
• Tienduizenden werklozen die niet kunnen werken omwille van psychosociale problemen….. Om hen te activeren, is een langduriger traject nodig dat veel meer geld kost.
• Als werkloze heb je een aantal verplichtingen. Zo moet je onder andere actief op zoek gaan naar een nieuwe job.

Enzovoort.

Activeren staat, volgens mij, tegenover desactiveren.

Zoiets als lichtje aan en lichtje uit. Dat hangt samen met energie.

Wetenschappelijk gezien betekent energie de mogelijkheid om werk te verrichten dat boven de natuurlijke capaciteiten van de mens uitgaat. In het dagelijks taalgebruik wordt vaak het woord kracht gebruikt als energie bedoeld wordt. Maar kracht is eigenlijk de snelheid waarmee arbeid wordt verricht of energie wordt verbruikt.

Maar ik lees ook volgende betekenis van energie: Het vermogen om arbeid te leveren.

Of het om menselijke arbeid gaat weet ik niet, maar mag het wel vermoeden, of?

En dan denk ik aan het woord robot. Ook dat komt ergens vandaan:

Het is een neologisme dat geïntroduceerd is door de Tsjechische schrijver Karel Čapek (1890-1938) in zijn utopische toneelstuk R.U.R. (Rossum’s Universal Robots) uit 1920. Hij leidde het woord af van het zn.robota ‘zware arbeid’, vroeger ‘verplichte arbeid in herendienst’.

Tegenwoordig heeft robot een veel algemenere betekenis en kan elk geavanceerd apparaat dat mechanische arbeid verricht zo genoemd worden.

Robots kunnen geactiveerd worden en gedesactiveerd. Volgens de behoeften van het moment, of ook om ze nog beter te laten presteren.

Een beetje logisch denkwerk fluistert me dan via mijn eigen duiveltje in het oor, dat onze overheden ons, hun burgers, meer en meer beschouwen als hun persoonlijke robots: in-en uitschakelbaar volgens de behoeften van de door hen vooropgestelde doelen binnen de “markten”.

Robots die continu moeten draaien om het bbp aan te zwengelen in een voorturende opzwepende cadans van werken, produceren, consumeren.

Maar nog eens terug naar energie, want alles hangt samen (volgens mijn bescheiden mening).

We worden banggemaakt door diezelfde overheden dat er “energie tekorten” zullen zijn:

De beschikbaarheid van elektriciteit in onze contreien wordt vandaag  ernstig in vraag gesteld. Want: kernreactoren met scheurtjes, incidenten waardoor centrales stilgelegd worden en al midden in de zomer van 2014 leek het een duistere winter te gaan worden – letterlijk. Ons elektriciteitssysteem lijkt na een kleine eeuw ‘plots’ onvoldoende robuust (ook een afgeleide van robot) om ons door de piekvraagmomenten die zich voordoen op koude (veel energievraag), donkere (geen zonne-energie), windstille (geen windenergie) dagen  hier en dus ook in de buurlanden (niet veel elektriciteit om te importeren) te voorzien van licht en/of warmte.

Hoe is het zo ver kunnen komen?.

Elektriciteit is, net als alle andere energie, te beschouwen als een product en dus moet er ook aan commerciële aspecten gedacht worden.  Alleen wordt het nu nog sterker benadrukt door de invoering van de Europese ‘vrije’ markt en ook de markten buiten Europa staan te dringen, dus, eerst bedienen we de markten, want die zorgen voor het bbp (misschien denk ik wel kort door de bocht-waarvoor mijn verontschuldigingen) en wordt er op de burger dreigend ingehamerd met de boodschap: “energietekort straks lieve mensen, koop maar alvast weer een paar kaarsen!”

De boodschap werken en activering van werklozen is intussen ook een boodschap van die vrije markt. En opnieuw, de energietekorten-lees de talrijke werklozen- worden gesommeerd om actief aan de slag te gaan op de arbeidsmarkt, want (maar dat zegt men er niet bij) anders valt het bbp in een zwart gat en gaat de wereld ten onder-lees de economie staat stil want werken-produceren-consumeren daar moeten jullie voor zorgen.

Jullie? Dat zijn de burgers, jij en ik, you dummy.

Intussen bestaat er al zoiets als hernieuwbare energie. Windmolens zijn intussen zelfs al wat verouderde concepten. Ingenieurs bedenken alsmaar betere technieken. Helaas het verstand van onze overheid staat nog steeds op centrales die draaien op kernenergie.

En, nog erger, hun verstand blijft ook hangen bij het klassieke arbeidsethos: meer mensen aan de slag, langer aan de slag want anders……zwaait er wat: dat merken we intussen: werkloosheidsuitkeringen worden massaal ingetrokken. Iedereen naar de openbare bijstand (OCMW’s), maar eerst activeren! (lees  slaven drijven met de zweep)

Dat het ook anders kan, ook dat hebben top-ingenieurs al bewezen. Ze maken robots of machines die met meer energie dan wij kunnen werken en produceren. Ze worden nooit ziek en gaan niet staken.

Toch is er een verschil: ze werken en produceren in onze plaats, maar consumeren?

Dat is nog steeds iets voor ons, de mens. Wij zullen altijd potentiële consumenten zijn. Zelfs in een duurzame consumptie-economie en die richting moeten we natuurlijk op.

Maar wat als we geen inkomen hebben? Want de robots doen ons werk….

Wat zei Thomas Paine alweer tijdens de Franse revolutie?

“Geen inkomsten, geen burger,” riep in 1792 de filosoof Thomas Paine  vanop de tribune van de Nationale Vergadering. De Franse Revolutie was uitgebroken, maar Thomas Paine waarschuwde zijn mederevolutionairen: de democratie kan alleen goed werken als de burgers waaruit zij is samengesteld economisch vrij zijn en beschikbaar om haar tot bloei te brengen.”

En om te eindigen: tegenstanders beweren dat het Onvoorwaardelijk Basisinkomen ons allemaal lui gaat maken. Ze bedoelen vooral “werkonwillig”

De woorden van Abraham Lincoln aan het begin van mijn tekst zeggen alles, of niet?

Lambrecht Christina

20 Januari 2015

Bronnen:

• http://www.ethiekenmaatschappij.ugent.be/wp-content/uploads/2012/07/EM_111-2008-Van-Lancker.pdf
• http://basisinkomen.nl/wp/het-basisinkomen-gisteren-een-utopie-revolutionair-vandaag-morgen-normaal/

[1] Is er verschil in gebruik tussen werkeloos en werkloos?

Antwoord:Ja. Werkloos wordt vrijwel uitsluitend gebruikt in de betekenis ‘zonder werk’. Werkeloos wordt ook wel in deze betekenis gebruikt, maar vooral in de betekenis ‘zonder iets te doen’. In deze laatste betekenis is werkloos niet gebruikelijk. In geschreven taal wordt dit onderscheid nauwkeuriger in acht genomen dan in gesproken taal.

http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/907/werkeloos_werkloos/

Op het PvdA congres van afgelopen weekend 17/18 januari 2015 zijn een aantal moties in stemming gebracht die belangrijk zijn om de bekendheid van het Onvoorwaardelijke Basisinkomen te vergroten.

• Motie 31 (afgewezen): Onvoorwaardelijk Basisinkomen
• Motie 37 (aangenomen): te experimenteren met een voorwaardelijk Basisinkomen
• Motie 50 (aangenomen): Gemeentes mogen experimenteren op het gebied van Werk en Inkomen, met name over de bijverdiencapaciteit naast een uitkering.

Over Motie 37: Doordat bij een eerste stemming geen duidelijke meerderheid te zien was, moest er handmatig geteld worden. De afgevaardigen met hun stemkastjes, de andere leden werden handmatig geteld. 58% was voor. Leuk, dat gaf extra aandacht en een spannend verzetje in de zaal. Voor motie 37 waren er 3 sprekers, door de vele gemeenten die al voorwaren, was er meer spreektijd.

Over Motie 50:  Deze motie op het PvdA congres is voor een groot deel overgenomen van de verworpen motie van 27 nov Gl+D66 En zie hier, zelfs met een positief PRE-advies; dus op het Congres is er niet eens over gestemd. Boeiend zijn de argumenten in het pre-advies over ‘armoedeval’ , e.a. is ook van toepassing op experimenten met een Basisinkomen.

Over Motie 31 : deze motie Onvoorwaardelijk Basisinkomen behaalde een 40%, is afgewezen.
Ik ga nog uitzoeken/contact legen, wie die voor-stemmende gemeentes zijn.

Mogelijk is er een ‘PvdA-Netwerk Basisinkomen’ in oprichting.
Er bestaan veel PvdA-Netwerken, bijv. Huurders, duurzaamheid, enz.

Hans Lindeijer, Eindhoven,

Motie 50: Laat gemeentes experimenteren met de bijverdiencapaciteit naast de uitkering

Eindhoven (contactpersoon: Welling, Gerben, G.P.)
Borger-Odoorn, Oss/Maasdonk/Lith, Utrecht, Ridderkerk, Schiedam, Dordrecht, Appingedam, Amsterdam West, Ouderen Netwerk PvdA
Ingediend op: 10-01-2015

Het PvdA congres op 17-18 januari 2015 bijeen te Utrecht
– Overwegende dat diverse gemeenten aangeven experimenten te willen doen met de bijverdiencapaciteit naast een uitkering;
– Overwegende dat daartoe de beleidsvrijheid van gemeenten binnen de kaders van de WWB (Wet Werk en Bijstand) dient te worden verruimd;
– Minister Plasterk komt met een ‘experimentenwet’ als deel van zijn ‘Agenda Lokale Democratie’. Dat blijkt uit zijn brief van 5-1-2015

Verzoekt de Tweede Kamerfractie van PvdA om:
Gemeentes de ruimte te bieden te mogen experimenteren zodat ze maatwerk kunnen leveren op het gebied van Werk en Inkomen, met name over de bijverdiencapaciteit naast een uitkering;
en gaat over tot de orde van de dag.

Toelichting:
Geef gemeenten meer ruimte, niet alleen over Zorg, maar ook dat ze maatwerk kunnen leveren op gebied van Werk en Inkomen.
Zie ook de discussie in Buitenhof-TV 4 jan. 2015 over:
Hoe krijg je mensen het beste uit de bijstand-
Een debat tussen Maarten Struijvenberg, wethouder in Rotterdam namens Leefbaar Rotterdam en Mattias Gijsbertsen, wethouder in Groningen voor GroenLinks.
http://programma.vpro.nl/buitenhof/afleveringen/buitenhof-4-januari–Syriza–Groningen-versus-Rotterdam–Crisis-in-de-democratie.html  (begin bij 13:55)

Preadvies: overnemen
Toelichting: De PvdA wil mensen die aangewezen zijn op een bijstandsuitkering ondersteunen bij het (weer) aan de slag gaan. Werken is immers veel meer dan één keer per maand een loonstrookje en het daarbij horende salaris ontvangen. Het betekent ook structuur in je leven, sociale contacten opdoen, jezelf ontwikkelen, meedoen, er toe doen. Dat doen we door mensen meer kansen te geven op de arbeidsmarkt, door ze te stimuleren, te prikkelen soms, maar niet door ze te plagen en pesten. We zetten in op het wegnemen van belemmeringen die er nu op weg naar de arbeidsmarkt nog vaak zijn. We pakken de ‘armoedeval’ aan door werken echt te laten lonen en vereenvoudigen de wirwar aan regels bij bijvoorbeeld het aanvaarden van tijdelijk werk of werken over de grens.

Hoewel de Wet Werk en Bijstand momenteel al een zogenaamde ‘inkomensvrijlatingsregeling’ kent, die gemeentes de mogelijkheid biedt om gedurende maximaal een half jaar inkomsten uit arbeid tot een bedrag van €195 per maand buiten beschouwing te laten bij de vaststelling van de uitkering, wil de Tweede Kamerfractie graag de mogelijkheden verkennen om door middel van experimenten te bezien of meer maatwerk (ook met betrekking tot ‘bijverdienen’) bijdraagt aan onze doelstelling mensen (weer) aan de slag te helpen.

37. Voorwaardelijk basisinkomen
Amsterdam Centrum
Lahaise, Joop, J.P.
Dordrecht, Borger-Odoorn, Amsterdam Nieuw-West, Amsterdam Noord, Amsterdam Zuid, Amsterdam West, Amsterdam Zuidoost, Amsterdam Oost, Krimpen aan den Ijssel, Alphen aan den Rijn

Te onderzoeken of een basisinkomen een realistisch en economisch haalbaar alternatief kan zijn voor het huidige sociale stelsel, met als uitgangspunten:
– het basisinkomen is niet onvoorwaardelijk (leeftijd, startkwalificatie, maatschappelijke dienstplicht),
– het basisinkomen is individueel en vervangt alle huidige uitkeringen wegens werkloosheid, studie of ouderdom, met uitzondering van verzekering tegen ziekte en invaliditeit,
– het basisinkomen kan van overheidswege worden aangevuld voor wie vanwege een beperking geen enkele verdienmogelijkheid heeft,
– betaald werk bovenop het basisinkomen is altijd lonend t.o.v. alleen het basisinkomen, ongeacht het niveau of het aantal gewerkte uren,

Toelichting: Overwegende dat minister Lodewijk Asscher in zijn SZW-lezing eind september waarschuwt voor blijvend verlies van werkgelegenheid en de gevolgen daarvan vanwege robotisering en voortschrijdende automatisering, dat er sowieso al een substantiële groep mensen is voor wie om wat voor reden dan ook nauwelijks of geen reëel uitzicht is op betaald werk, dat dit gegeven van een schijnbaar onuitroeibare en zelfs uitdijende ‘arbeidsreserve’ ons noopt tot herijking van onze arbeidsethos,
aangezien dit gaat om onvrijwillige werkloosheid, dat verder oplopende werkloosheid en een toename van het aantal mensen die blijvend niet aan het arbeidsproces kunnen deelnemen de arbeidsverhoudingen dramatisch zullen verstoren,
met als gevolg een almaar groeiende inkomensongelijkheid tussen zij die nog wel goed betaald werk hebben – of eigen vermogen – en zij die geen of onderbetaald werk hebben, dat in dit scenario ook de sociale zekerheid onbetaalbaar wordt,
dat de sociale zekerheid, inclusief haar uitvoeringsinstanties en almaar uitdijende controlemechanismen,
nu al een fors deel van de rijksbegroting beslaat, terwijl degenen die ermee geholpen moeten zijn haar juist als beklemmend en demotiverend ervaren.

PREAVDIES: AFWIJZEN
De indiener van deze motie wil het huidige sociale zekerheidsstelsel vervangen door het basisinkomen. Onze sociale zekerheid is al ruim voldoende hervormd door dit kabinet om het robuust te maken voor de toekomst. Dankzij de PvdA blijft de verzorgingsstaat van hoog niveau, nu en in de toekomst. Het is nu onze taak om, na de hervormingen, mensen zekerheid en duidelijkheid te bieden. Onderzoek naar een dergelijk ingrijpende herziening van de sociale zekerheid werkt daarbij averechts. Het wekt de suggestie dat een nieuwe grootschalige hervorming van de sociale zekerheid aanstaande is en dat ambiëren we niet.

Motie 31. Onvoorwaardelijk basisinkomen

Utrecht, Groenenberg, Maurits, M. Dordrecht

Het congres van de Partij van de Arbeid bijeen te Utrecht 17 en 18 januari 2015.

Overwegende het volgende:
– Iedereen het recht heeft op een fatsoenlijk bestaan en dus op een basisinkomen, onvoorwaardelijk.
-de werkeloosheid alleen maar groeit en niet te zien is in de cijfers doordat men zich niet werkeloos noemt maar zzp’er.
– Nederland zich creatief, sterk en goed moet voorbereiden op de toekomst van globalisering en robotisering.

Aldus verzoekt deze motie het bestuur om een onderzoek te doen naar hervorming van ons sociale zekerheidsstel-ling door invoering van een basisinkomen voor iedereen.

Verzoekt de tweede kamerfractie de mogelijkheden te onderzoeken te komen tot initiatief wetgeving op basis van dit onderzoek.

Toelichting: Een basisinkomen hier bedoeld is niet een vervanging of hetzelfde als een minimumloon. Ook niet een vervanging van speciale voorzieningen en financiële aanvullingen voor gehandicapten en andere mensen die niet zo maar extra kunnen bijverdienen en altijd meer geld en hulp nodig zullen hebben voor een normaal minimumniveau van leven. Voor deze mensen blijven de bestaande uitkeringen noodzakelijk maar dan als aanvulling tot minimaal het huidige niveau of meer indien de besparing gen enorm blijken te zijn. Het basisinkomen is niet een linkse of rechtse gedachte en is voor iedereen: rijk of arm.
Net als ieder een nu al een pensioen krijgt na zijn 65 of 67 jaar. Het basisinkomen is dus niet nieuw en bestaat al voor ouderen. Gewoon als basis bestaansrecht krijgt iedereen een bedrag, de hoogte nog vast te leggen en behoort bij het onderzoek, om een basishuis-vesting te kunnen betalen en genoeg geld om te kunnen eten. Meer niet, alleen om te overleven en om de vrijheid te hebben een langere tijd zonder inkomen te zitten als dat nodig is, er even geen werk is, zonder verder in de schulden te komen of je huis uit te moeten. Een financieel basisrecht van bestaan zonder voorwaarden en onafhankelijk van ieders inkomen. De gedachte dat gratis onvoorwaardelijk geld veel rust in de maatschappij brengt, zelfs enorme besparingen zal opleveren door het niet meer uit- geven van sociale voorzieningen en de enorme administratieve vereenvoudiging. De criminaliteit zal dalen en vele criminelen een uitweg biedt.
Het welzijn bevorderd van mensen. Een betere verdeling van werk veroorzaakt en hard nodig is in de nieuwe tijden die gaan komen. Nederland weer meer op de toekomst van globalisering voorbereidt kan zijn, creatievelingen bezig kunnen zijn met hun nieuwe producten zonder de druk van de huur en het geld om te eten. Kennis genomen van: In de maatschappij al gezegd en geschreven is over dit onderwerp. Het door een ander belastingstelsel alleen maar besparingen oplevert. De nieuwe inzichten in het Basisinkomen zoals gebundeld en verwoord in het boek Gratis Geld voor iedereen van Rutger Bregman. Het een betere verdeling van arbeid garandeert als antwoord op de robotisering van de maatschappij met al zijn kan- sen die die robotisering juist aan creatievelingen ook biedt. Uit onderzoek gebleken is dat de criminaliteit daalt. Veel werkelozen zo weer aan de slag kunnen. Een groot zwart geld circuit van werkelozen kan doen laten verdwijnen. Meer aandacht kan komen aan een betere verdeling van belasting op werk en op producten en diensten die de maatschappij of het milieu belasten.
Extra ter overweging: Nederland zou zich internationaal op de kaart zetten met een nieuw Deltaplan welke alleen al een export- product zal zijn van een enorm kaliber. Juist omdat het niet eenvoudig is om naar een geheel nieuw sociaal stelsel over te stappen. Nederland alle mogelijkheden en ervaring heeft, met zijn huidige sociale voorzieningen stelsel, die ervoor nodig zijn om over te schakelen, Nederland kan vrijwel alles van ons huidig sociaal stelsel en belastingstelsel kopiëren en implementeren in het nieuwe systeem.

PREADVIES van het partij bestuur: AFWIJZEN
De indiener van deze motie wil het huidige sociale zekerheidsstelsel vervangen door het basisinkomen. Onze sociale zekerheid is al ruim voldoende hervormd door dit kabinet om het robuust te maken voor de toekomst. Dankzij de PvdA blijft de verzorgingsstaat van hoog niveau, nu en in de toekomst. Het is nu onze taak om, na de hervormingen, mensen zekerheid en duidelijkheid te bieden. Onderzoek naar een dergelijk ingrijpende herziening van de sociale zekerheid werkt daarbij averechts. Het wekt de suggestie dat een nieuwe grootschalige hervorming van de sociale zekerheid aanstaande is en dat ambiëren we niet.

Het bericht Twee van de drie moties over basisinkomen aangenomen op congres PvdA verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Onder de kop: “Allemaal 500 euro? Helaas…” is in het AD van donderdag 15-01-2015 te lezen hoe de Europese economie weer aan de praat te krijgen is. De Britse topeconoom John Muellbauer, hoogleraar in Oxford, stelt voor iedere burger een cheque van 500 euro te geven als “enige manier om een deflatoire spiraal van achterblijvende vraag, kostenbesparingen en loonverlagingen te voorkomen” bericht het Financieel Dagblad. En John Muellbauer is zeker niet de enige die dat bepleit.

In 2002 had Fed-voorzitter Ben Bernanke het al aangegeven als reële optie om letterlijk geld uit te strooien als de economie in een deflatoire spiraal wegglijdt. Hij verwees daarbij overigens naar econoom Milton Friedman, die zo’n plan al in de jaren 60 had uitgewerkt.
Onze landgenoot Willem Buiter, hoofdeconoom van Citigroup, schreef vorig jaar een wetenschappelijk artikel over dit fenomeen met als ondertitel: “Waarom het werkt – altijd.”
In een bijdrage aan het Belgische dagblad De Tijd stelde Carsten Brzeski, econoom bij ING DiBa, dat in zo’n situatie niets anders rest dan strooien uit de ‘zak van Draghi’, ofwel elke Euroburger maandelijks 250 euro uit te betalen via de belastingdiensten van de verschillende lidstaten.
Mario Draghi, die op 1 november 2011 Jean-Claude Trichet is opgevolgd als President van de Europese Centrale Bank, probeert door het grootschalig inkopen van staatsleningen de economie aan te zwengelen. Economen vrezen, dat dit beleid, met behulp van kwantitatieve verruiming (QE), weinig effect zal sorteren.
De Tilburgse hoogleraar Bankwezen en financiën Harald Benink ontwikkelde recentelijk met Rabo-econoom Wim Boonstra zijn eigen plan: Groei door massieve ECB-investeringen in Europese infrastructuur. Hij vindt het risico te groot dat het gratis geld dat Muellbaur wil verstrekken, toch wordt opgepot of belegd. Dat genereert geen groei.

Moeten we uit het voorgaande niet de conclusie trekken dat tijdige invoering van een Onvoorwaardelijk Basisinkomen (OBi) de problemen had kunnen voorkomen? Eén voorbehoud zou ik willen maken. Moeten we bang zijn dat – zoals Benink en Boonstra vrezen – het uitgedeelde geld niet wordt besteedt maar wordt opgepot of belegd?
Misschien moeten we – ter voorkoming daarvan – door fiscale maatregelen het profijt van gratis geld voor hogere en topinkomens afzwakken en/of teniet doen. Door het heffen van een extra belasting (zeg vlaktaks 30%) op inkomsten boven een bepaalde grens (bijvoorbeeld modaal) zou, bij een OBi van 1.500 euro, boven (bruto modaal + 5.000 euro) het OBi profijt geheel teniet zijn gedaan.
Voorstanders van een basisinkomen “voor slechts degenen die het nodig hebben” zullen zich wellicht ook in een dergelijke calculatie kunnen vinden.

Joop Böhm

In de bovenstaande tekst heb ik dankbaar gebruik gemaakt van enkele strofen uit de artikelen “Een cheque voor elke inwoner van de eurozone” (Marcel de Boer – FD) en “Allemaal 500 euro? Helaas…” (Frans Boogaard – AD)
http://fd.nl/economie-politiek/1088411/een-cheque-voor-elke-inwoner-van-de-eurozone
http://www.ad.nl/ad/nl/5597/Economie/article/detail/3830348/2015/01/15/Europese-Centrale-Bank-geeft-Europeanen-geen-500-euro.dhtml

Lees ook over het euro dividend van Philip van Parijs  http://basisinkomen.nl/wp/het-eurodividend-een-europees-basisinkomen/

Het bericht Basisinkomen, de oplossing voor een dreigende deflatie? verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Het basisinkomen is al eerder in de Nederlandse geschiedenis ter sprake gekomen. In de dertiger jaren heeft het in de stad Groningen gewortelde Recht en Vrijheid, dat was gebaseerd op de beginselen van de Amerikaanse econoom en filosoof Henri George (1839-1897), het gehad over dat iedere burger een aandeel zou moeten hebben in de grondpacht, een dividend in de vorm van een basisinkomen. In de jaren dertig had de partij electoraal succes in Groningen. In februari 1937 werd te Utrecht ook de landelijke partij Recht en Vrijheid opgericht.

RECHT EN VRIJHEID
Het in de stad Groningen gewortelde Recht en Vrijheid vormde in de jaren dertig de meest actieve georgistische beweging in Nederland. Op initiatief van Harm Kolthek, de oud-voorman van de Socialistische Partij (SP), kwamen in februari 1931 enige personen bijeen in Groningen om de mogelijkheid te bespreken om een partij te stichten die gebaseerd was op de beginselen van Henry George (1839-1897). Deze Amerikaanse econoom en filosoof had een maatschappelijke leer verkondigd die erop neerkwam dat particulier grondbezit zou moeten worden afgeschaft en dat iedere burger een aandeel zou moeten hebben in de grondpacht. Hierdoor, zo veronderstelde George, zou de vermeerdering van de grondwaarde tot een vermeerdering van de koopkracht en de algemene welvaart leiden. In Nederland vonden de ideeën van George onder meer ingang bij de Bond van Landnationalisatie en de Grondpartij.

Op 11 maart 1931 vond te Groningen de officiële oprichting plaats van de eerste zuiver georgistische vereniging, die de naam ‘Recht en Vrijheid. Vereeniging tot herstel van het gelijke recht van alle personen op den grond’ zou gaan dragen. In juni 1931 verscheen het eerste nummer van het orgaan van de vereniging, het weekblad Recht en Vrijheid. Onder aanvoering van Kolthek nam Recht en Vrijheid in dezelfde maand ook deel aan de verkiezingen voor de gemeenteraad in Groningen. De partij voerde haar campagne vooral onder de winkeliers en de middenstand met een slechts twee punten tellend program: de afschaffing van de dan geldende belastingen en het opeisen van de pachtwaarde van de ‘blote Nederlandsche bodem’ door en voor de gemeenschap. Het leverde Kolthek 907 stemmen op, waarmee de partij nipt de kiesdrempel haalde.

Met zijn felle, soms populistische optreden zou Kolthek veel opzien baren in de Groningse vroedschap. Kolthek bekritiseerde de zijns inziens regenteske, slechts door partijbelangen gedomineerde politieke cultuur in de gemeenteraad. Vooral de SDAP moest het ontgelden, omdat deze partij volgens Kolthek enerzijds de persoonlijke vrijheid van de burgers zou bedreigen, terwijl zij anderzijds haar revolutionaire beginselen te veel had laten verwateren. Ook deed Kolthek tal van voorstellen om een op georgistische beginselen geschoeid gemeentebeleid te voeren. Zijn voorstellen kregen echter weinig navolging in de Groningse gemeenteraad. Niettemin kon Kolthek in de stad op een grote populariteit bogen, onder meer door zijn column in een gratis huis-aan-huisblad (Groninger Courant) waarin hij uitgebreid zijn ervaringen in de Groningse gemeenteraad beschreef. Buiten de stad Groningen had Recht en Vrijheid echter weinig aanhang. Pogingen om een samenwerkingsverband met de Bond tot Hervorming van het Grondeigendom (de voormalige Grondpartij) aan te gaan, liepen in april 1932 spaak. Ook de deelname aan de verkiezingen voor de Tweede Kamer op 26 april 1933 was weinig succesvol. De partij wist met haar programma van twee punten slechts 4167 stemmen (0.12%) te verkrijgen, waarvan meer dan een kwart uit de kieskring Groningen afkomstig was.

Meer succes had de partij bij de twee jaar later gehouden verkiezingen voor de gemeenteraad in Groningen. Kolthek richtte zijn gif in deze campagne voornamelijk op het financiële wanbeheer van de gemeente en de vele partijpolitieke benoemingen. Ook wenste hij een verlaging van de tarieven van de nutsbedrijven, een meer progressieve belasting en uiteraard ook de invoering van een grondwaardebelasting. Het leverde Recht en Vrijheid 6606 stemmen op, goed voor maar liefst vijf zetels. Het succes van Kolthek werd onder meer toegeschreven aan het feit dat de Nationaal Socialistische Beweging (NSB) niet deelnam aan deze verkiezingen. Ook bij de in 1935 gehouden verkiezingen voor de Provinciale Staten van Groningen behaalde Kolthek een zetel.
Ondanks het eclatante succes werd Kolthek buiten de besprekingen voor een nieuw college van B&W gehouden. Vanuit de oppositiebanken zou Kolthek met zijn fractiegenoten wederom de SDAP het vuur na aan de schenen leggen.

In februari 1937 werd te Utrecht ook de landelijke partij Recht en Vrijheid opgericht met Kolthek als de onomstreden voorzitter. De partij sloot zich aan bij The International Union for Landvalue Taxation and Free Trade. De landelijke partij Recht en Vrijheid was echter weinig succesvol. Aan de in juli 1937 te houden verkiezingen voor de Tweede Kamer kon de partij niet deelnemen omdat zij de ingevoerde waarborgsom niet kon opbrengen. Ook kwamen maar weinig afdelingen van de grond, terwijl de door Kolthek gewenste oprichting van een jongerenorganisatie wegens gebrek aan belangstelling geen doorgang kon vinden. Wel werd in 1938 te Sint Annaparochie een Henry George-school gesticht, om de aanhangers te scholen in de maatschappelijke leer van degrote voorman. Daarnaast fuseerde de partij in mei 1938 met het Nederlandsch Verbond tot Afschaffing van het Privaat Grondbezit. Als gevolg van de fusie veranderde de naam van het blad Recht en Vrijheid in Ons Erfdeel.
In de stad Groningen wist Recht en Vrijheid zich wel goed te handhaven. Bij de verkiezingen voor de gemeenteraad van 1939 verloor de partij weliswaar licht, maar behield zij haar vijf zetels. Wederom echter blokkeerde de SDAP Kolthek de toegang tot het college van Burgemeesters en Wethouders. In 1941 werd Recht en Vrijheid op last van de Duitse bezetter ontbonden. Kolthek kreeg van de NSB wel een wethouderspost aangeboden, maar hij weigerde pertinent. Na de bevrijding is nog gepoogd om de vereniging nieuw leven in te blazen. Met het overlijden van Kolthek in 1946 verloor Recht en Vrijheid echter haar gezichtsbepalende figuur. De vereniging Recht en Vrijheid heeft tot in de jaren zeventig een zieltogend bestaan geleid. Aan verkiezingen heeft Recht en Vrijheid niet meer deelgenomen.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Recht_en_Vrijheid

https://www.historici.nl/pdf/kpp/recht_en_vrijheid.pdf

Het bericht Het Groningse Recht en Vrijheid en het basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Onder de doden van ‪#‎CharlieHebdo‬ was ook Bernard Maris, hij was een econonoom die voorstander was van het basisinkomen. De beweging voor basisinkomen in Frankrijk heeft een van zijn artikelen over basisinkomen opnieuw gepubliceerd:

Een eerbetoon aan Bernard Maris, avant-gardistisch supporter van het Basisinkomen.

Waarom is een Onvoorwaardelijk Basisinkomen belangrijk in de post-kapitalistische wereld?

Chronique de Bernard Maris publié le 27 décembre 2013 sur Charlie Hebdo

Het is natuurlijk eerst en vooral belangrijk te willen geloven in een post-Kapitalistische maatschappij…een geweldloze maatschappij, altruïstisch, met respect voor het milieu, kort, een maatschappij waarin men beseft dat een mens die zich geisoleerd voelt een gevaar kan betekenen voor de waarden die van belang zijn voor een humane wereld. (….)

Het OBi ontkoppelt werk van inkomen en is in dat opzicht een mogelijk virus waaraan de kapitalistische maatschappij ten onder kan gaan.

Uitleg.
De K van Kapitalisme is gebouwd op het zich toeeigenen van commons, op rivaliteit, op het zichzelf verrijken ten koste van anderen en van de maatschappij.
Maar in het hart van dit kwaadaardig vierkant zit ook nog eens de verkeerde energie: betaalde arbeid.
We moeten werken voor ons bestaan: arbeid brengt geld op en geld creeërt arbeid…
Maar de beslissende factor in de accumulatie is niet langer de grondstof, maar wel het menselijk kapitaal, “geschoolde arbeidskrachten” indien u dat verkiest.
Waar vandaan komt menselijk kapitaal? Van de cultuur opgebouwd door de mensheid, van Homerus tot Einstein, van wie u wilt: Lavoisier, Alphonse Allais, Pierre Dac, Alexander Fleming, Picasso …
Elk mens is vanaf zijn geboorte erfgenaam van die cultuur. Erfgenaam van een soort culturele lijfrente zoals een goede bodem of het bos een inkomen voor de boer kunnen zijn.

Filosofisch gezien is het volkomen legitiem om de lijfrente te herverdelen en economen die het OBi steunen achten dat deze lijfrente op 15% van het BBP ligt in Frankrijk. Met andere woorden, 85% van het BBP is afkomstig van de vindingrijkheid (menselijk kapitaal) van de Fransen in 2013, en 15% dat ze geërfd (dat lijkt misschien laag, maar toch).
Die 15% zijn in feite de interest op het menselijk kapitaal dat van generatie op generatie opgebouwd werd.
15% van het BBP aan alle Fransen, rijk of arm, is ongeveer gelijk aan € 400 per maand. En dit je leven lang! Met dat geld doe je wat je wilt: je werkt, je werkt niet, je werkt deeltijds.
Kenmerkend is dat deze regeling een onvoorwaardelijke toekenning is van een minimum voor levensonderhoud (basisinkomen) – dus ook ongeacht of je werk aanvaardt of niet.
In een maatschappij waarin meer en meer automatisatie en robotisatie het werk doen (denk maar aan kassiersters, zelfs piloten, of tram en treinbestuurders…) is het Onvoorwaardelijk Basisinkomen ook een voorwaarde in een systeem waar meer en meer rijkdom wordt geproduceerd door minder en minder mensen, dus door minder en minder betaalde arbeid.

Het probleem is dat loonarbeid, een nog te hoge socialiserende rol speelt op de arbeidsmarkt.

De fabriek speelt zo’n “socialiserende rol”, zelfs als je er niet graag werkt…
André Gorz [1] was omwille van die socialiserende rol van arbeid, lang gekant tegen het OBi.
Daarom denk ik ook dat het OBi je niet van de “arbeidsmarkt” mag weghouden, maar dat het een aanvulling is op het inkomen uit de arbeidsmarkt.
Hier een typisch voorbeeld: een moderner arbeidscontract voor kunstenaars bvb, en het Obi is ook daar een goede aanvulling voor (en ik weet het er zijn filmsterren en filmsterretjes, maar er zijn er altijd die ergens wel van zullen profiteren)
De “intermitterende” ( iedereen die van kunst leeft) schippert in feite constant tussen werken en vrijetijdsbesteding, en omdat hij bezig is met “cultuur” is dat wat hij doet om aan de kost te komen ook “aangenaam” werken.

Het OBi is gerechtvaardigd ook omdat elek mens “mede-bezitter” is van het water, de lucht, de opvoeding, de gezondheid.
En het OBi strookt daarom filosofisch ook niet met de bestaansminima die onze overheden bedenken.
Om daar recht op te hebben moet je werken..
Liberalen denken dat het OBi een classe van parasieten zal doen ontstaan ten koste van de door hen zogenaamde “echte actieven”. Ik denk het niet. Er zullen natuurlijk altijd gedienstige workalcolics zijn.
Maar het OBi ontkoppelt het inkomen van de arbeidsslavernij, en geeft daarmee een flinke deuk in het kapitalistische grondvesten: eindelijk kunnen we “leven” zonder ervoor te moeten gaan werken. Leven zonder er nog voor te moeten werken is als het nobele gevoel dat je krjgt bij het op pensioen gaan, maar…het ouder worden hoort daar ook helaas bij en ik vind: liever een jonge nobele dan een oude nobele….

Zeker, het OBi vereist een altruïstische samenleving, zuinig en slim. Maar het is niet zo veraf meer en het zal er komen…..vrijwillig of onder dwang!

vrij vertaald door Christina Lambrecht
13 januari 2015

Bron: http://revenudebase.info/2015/01/09/hommage-bernard-maris-revenu-existence/
Duiding over André Gorz:
Gorz was actief met Sartre verbonden in de stroming van het existentialisme. Pleidooi om je leven te zien als een project en een oproep om je leven in handen te nemen.
Bijzonder aan Gorz : hij stelt zeer fundamentele vragen die niet meer gesteld worden in onze samenleving. Hoeveel dingen hebben we nodig? Hoeveel moeten we werken? Als we minder dingen nodig hebben moeten we ook minder werken … Waarvoor willen we leven?

Gorz was actief verbonden met Illich. Zoekt naar een leven met veel ‘autonomie’ en ‘bevrijde tijd’. Een boeiend voorbeeld zijn de 3D-printers die zelf dingen maken , een mogelijke voorbode om greep te krijgen op de productie?

Duiding over Bernard Maris:
De econoom begaf zich graag buiten de academie. Behalve voor Charlie Hebdo schreef hij voor de kwaliteitskranten Le Nouvel Observateur, Le Figaro en Le Monde. Op radiozender France Inter had hij een goed beluisterde wekelijkse column onder de naam ‘J’ai tout compris à l’économie’ (‘Ik heb alles over economie begrepen’). Elke vrijdag ging hij het debat aan met een journalist van zakenkrant Les Échos. Maris was een keynesiaan, die sterk geloofde in het aanjagen van de economie door de overheid.
Hij was ook politiek actief voor de Groenen en had zitting in de zogeheten wetenschappelijke raad van antiglobalistengroep Attac. Maris publiceerde enkele boeken over economie, met kleurrijke titels als ‘Ah Dieu! Que La Guerre économique est jolie’ (‘Mijn God! Wat is economische oorlogsvoering toch heerlijk’) en ‘Lettre ouverte aux gourous de l’économie qui nous prennent pour des imbéciles’ (‘Open brief aan de goeroes van de economie die denken dat we achterlijk zijn’).
Ondanks zijn maatschappelijk succes voelde Maris zich diep verbonden met Charlie Hebdo. Hij was één van de medeoprichters en mede-eigenaar en tot 2008 adjunct-hoofdredacteur. In december 2010 sprak Maris in zijn radiocolumn over de onvoorspelbaarheid van de toekomst. ‘Ik denk dat er een nieuwe financiële crisis aankomt, dat de eurozone balkaniseert, zij is al gebalkaniseerd.
bron: http://fd.nl/…/…/bernard-maris-huiseconoom-van-charlie-hebdo

Het bericht Een eerbetoon aan Bernard Maris, avant-gardistisch supporter van het Basisinkomen. verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

In een blog van 31-12-2014 komt Andreas Tirez met Vier bezwaren tegen een basisinkomen[1]. Een verkorte versie van de blog is in De Tijd gepubliceerd onder de titel Financiering basisinkomen loopt mank[2]. Zijn bezwaren gaan over de betaalbaarheid, de radicaliteit van een (hoog) basisinkomen, de rechtvaardigheid en het zogenaamde bevrijdende aspect van een basisinkomen. Hier een repliek.

Betreffende de betaalbaarheid stelt hij geen berekening te hebben gezien die de betaalbaarheid aantoont, als je de effecten van ander gedrag van mensen na invoering van een basisinkomen als neutraal inschat.  De berekening achter de Panorama-uitzending[3]  voldoet daar volgens hem niet aan. Daar heeft hij volgens mij een punt.
Maar hij eist dat voorstanders wel zo’n berekening moeten laten zien.
Het stellen van zo’n eis is een tikkeltje onredelijk. De financiële effecten van grote projecten moeten uiteraard ingeschat worden, maar bijvoorbeeld bij infrastructurele projecten gebeurt dat meestal op een manier die achteraf twijfelachtig lijkt. Daar moeten we niet aan nee gaan doen!

Het lijkt mij evident dat het invoeren van een basisinkomen voor iedereen, van welke hoogte dan ook, bij ongewijzigd gedrag van iedereen, middelen vergt die elders gevonden moeten worden. Bij degenen die thans inkomen genieten kunnen we het basisinkomen deels of geheel compenseren door de belastingvoordelen en/of de uitkeringen te verlagen. Dat lukt niet voor degenen die thans geen enkel inkomen hebben, dus het geld daarvoor betreft extra uitgaven.

Het lijkt me voor de hand liggend dat invoering van het basisinkomen niet in één klap gaat, maar dat eerst wordt geëxperimenteerd en/of dat invoering geleidelijk plaats vindt.  Dat biedt ruimte om na te gaan of de gedragseffecten inderdaad neutraal zijn. IK denk, gezien de vele kleinschalige experimenten dat de effecten positief zijn, maar of dat in onze maatschappij ook zo is moet inderdaad nog ervaren worden!
Verder is het de vraag of je erg dramatisch moet doen over het financieringsprobleem. Als we het basisinkomen gefaseerd invoeren en niet in één klap, hebben meerdere jaren de tijd om  de overheidsuitgaven en/of het belastingstelsel (en de belastinggrondslagen) daaraan aan te passen.

Het bezwaar van Andreas Tirez tegen de radicaliteit is vooral een bezwaar tegen invoering in één klap, wat inderdaad een bijna ongekende revolutie zou zijn. Zijn angst dat de goede kanten van onze huidige economie daarmee op het spel gezet wordt, is ongegrond als we besluiten tot een gefaseerde aanpak.

In de toelichting van zijn bezwaar betreffende de rechtvaardigheid spreekt hij de veronderstelling uit dat het basisinkomen vooral ten goede zal komen van degenen die het minder nodig hebben, zoals werkenden en studenten. Voor de uitkeringsgenieters verandert er volgens hem niets aan hun financiële toestand.
Ook hier gaat Andreas Tirez uit van neutrale gedragseffecten, terwijl evident is dat met name de uitkeringstrekkers heel anders in het leven zullen staan als ze niet om de haverklap moeten voldoen aan de eisen van de uitkeringsinstanties. En voor wat betreft betaalde arbeid: via de belastingen zal hun basisinkomen geheel of gedeeltelijk teruggehaald worden en ook werkgevers zullen rekening gaan houden met het bestaan van basisloon. Zowel het individuele als het collectieve overleg over arbeidsvoorwaarden zal heel anders gaan verlopen thans het geval is. Over gedragsverandering gesproken!
Als (of zolang) een basisinkomen niet hoog genoeg is om helemaal onbekommerd van rond te komen, lijken mij aparte uitkeringen voor bijvoorbeeld permanent gehandicapten een noodzakelijke voorziening naast een basisinkomen.

Zijn bezwaar voor wat betreft de vrijheid loopt een beetje uit in een bijna filosofisch betoog over een gewenste levensstandaard. De strenge eis aan het eind dat voorstanders van een basisinkomen hard moeten maken waarom het leven volgens de levensstandaard van 1980 niet voldoende is om anno 2014 “het goede leven” te kunnen leiden, is dan ook wat gezocht.
Wat meer praktisch lijkt me in elk geval veel vrijheid te ontstaan doordat de ‘genieters’ van de sociale zekerheid bevrijd worden van de soms draconische communicatie met de uitvoeringsinstanties.
Ik deel overigens wel de kritiek op de wat idyllische wereld die sommige voorstanders van het basisinkomen voor zich zien. Nog steeds zal zo nu en dan iemand iets moeten doen om ons ‘goede leven’ mogelijk te maken! En dat zal zeker sociale druk op blijven leveren!

Al met al ben ik niet overtuigd dat de bezwaren van Andreas Tirez hout snijden bij een verstandige invoering van het basisinkomen. Wel bij onverhoeds snelle invoering, maar dat  ziet toch niemand als serieuze optie?

Commentaar door: Reyer Brons, Netwerk Politieke Innovatie https://npi.pleio.nl/

Originele artikelen[1][2]: Andreas Tirez is kernlid van de Belgische liberale denktank Liberales en blogt op Economieblog.be.

[1] http://www.economieblog.be/wordpress/vier-bezwaren-tegen-een-basisinkomen/

[2] http://www.tijd.be/tablet/newspaper_opinie/Financiering_basisinkomen_loopt_mank.9583630-7316.art

[3] https://medium.com/@panoramacanvas/panorama-iedereen-een-basisinkomen-bc0b5005ca6f

Het bericht De vier bezwaren van Andreas Tirez tegen het basisinkomen op hun plaats gezet. verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

In een opiniestuk in De Morgen betoogt Paul de Grauwe “Een universeel basisinkomen kan nooit van de grond komen” zijn conclusie is dat “het enige realistische systeem  er een is waar het basisinkomen beperkt wordt tot diegenen die het nodig hebben.” [1]

Een universeel basisinkomen dat als ambitie heeft de armoede uit de wereld te helpen, is dus immens duur. Dat hoeft ook niet te verwonderen. Om de armen (een minderheid van de bevolking) een basisinkomen te geven moet je ook aan de grote meerderheid die het niet nodig heeft hetzelfde bedrag uitbetalen. Dat leidt tot een nieuw probleem. De werkende meerderheid krijgt een basisinkomen dat losstaat van de arbeidsinspanning, maar zal extra belastingen (en geen klein beetje) moeten betalen op zijn arbeidsinkomsten. En dat is de beste manier om de arbeidsmotivatie te verzwakken.

Meneer de Grauwe heeft de afgelopen tijd waarschijnlijk te veel achter de verouderde boeken gezeten, en is de realiteit een beetje kwijt geraakt. Er zijn diverse modellen die aangeven dat een universeel basisinkomen 1) wel haalbaar is en 2) door iedereen onvoorwaardelijk moet zijn omdat dit zonder aanziens des persoons zorgt voor een sociale bodem in de maatschappij.[3]
Misschien gaat hij zijn  foute idee over het Universele Basisinkomen ook nog eens toegeven.[4]

Een ingezonden brief uit België van Tom geeft hierop een reactie, ook om de overige twijfelaars omtrent de (financiele) haalbaarheid van het basisinkomen te overtuigen.

Beste Paul,
Sinds geruime tijd ben ik door burn-out aangewezen op de ziekteverzekering. Het verhaal van deze firma waar ik samen aan gebouwd heb beslaat 1/3 van mijn leven. Met volle inzet, passie, en motivatie ben ik dag en nacht beschikbaar geweest voor de collega’s, de klanten, om dit bedrijf te helpen groeien.

Het begon als operator en na 4 jaar kreeg ik de mogelijkheid om collega’s op te leiden, te steunen, te coachen.
( hetgeen gezien ook mijn opleiding als maatschappelijk werker een fantastische opportuniteit voor me was)
Ik kreeg een gsm van het werk opdat ik steeds bereikbaar kon zijn, en dit was ik ook.
Dit was niet altijd een geschenk, want ik was altijd te bereiken ( 24/24, 7/7), de collega’s kunnen dit bevestigen.
De scheidingslijn werk, privé was bij momenten niet makkelijk te trekken, maar daar had ik geen probleem mee.
Gezien mijn inzet, beschikbaarheid, motivatie, resultaat kreeg ik ook het ” verworven recht” op een vast uurrooster dat ik aanwezig kon zijn op bureel.Voor mij was dit een enorme opluchting, gezien de afstand die ik dagelijks afleg per trein.

Niemand heeft ooit klachten geformuleerd over mijn werkzaamheden (klanten, collega’s, de werkgever zelf)
Op een bepaald ogenblik wordt dan een beslissing genomen en word ik afgeschilderd als iemand die niet gemotiveerd is, die mensen demotiveert, die geen resultaat behaald…. zonder meer, zonder enige uitleg.
Was ik een slechte coach? Omdat ik bijsprong waar nodig opdat de dagelijkse activiteiten zouden voortgezet kunnen worden (door werkvolume, door afwezigheden, enz.)
Ik vind het belangrijk tussen de mensen te staan, de rots in de branding die ik altijd ben geweest. Dit werd ook ten zeerste geapprecieerd door de collega’s: “voor alles kunnen we bij Tom terecht en we zijn zeker dat hij ons ook vooruit zal helpen.”

10 jaar van mijn leven kan ik niet zomaar achter mij laten.
Ik heb te hard gewerkt, me teveel ingezet. ( dit kan eveneens gerust nagevraagd en bevestigd worden door de collega’s) Voor mij lijkt het logisch dat hard werken, inzet beloond wordt.
Niet dus…, daar heb ik het moeilijk mee, en ik ben zelf op zoek naar uitleg of motivering en tot op heden heb ik deze nog steeds niet gevonden.

Ik ben te duur om ontslagen te worden en daarom laat men mij maar wat aanmodderen… terwijl geld voor deze firma geen probleem is…. Iedereen dient toch het “arbeidsspel” correct te spelen!!!
Maar goed, om een inkomen te blijven hebben ben ik dus aangewezen op het administratief kluwen van regeltjes en administratie tussen werkgever en ziekenfonds.

Was reeds 3 maand zonder inkomen gezien de nodige formulieren niet werden overgemaakt aan het ziekenfonds door mijn werkgever en nu december wederom (als bediende wordt vakantiegeld uitbetaald en loopt het maandloon verder via de werkgever, dus kreeg ik bericht van het ziekenfonds dat in december geen uitkering wordt betaald en daar de werkgever wettelijk verplicht is het normale maandloon uit te betalen in december).
Hetgeen vooralsnog niet gebeurd is: op aanraden van mijn vakbond moet ik nu eerst aangetekend schrijven naar mijn werkgever…..

Ondertussen wat? (en ja er zijn mensen die het nog veel erger hebben dan mij) naar het OCMW…. Voor eerst een middelentoets procedure en een beslissing van de OCMW-raad?
De dagen passeren ondertussen….. geen werk geen eten…..

Daarom ook het onvoorwaardelijke karakter van het basisinkomen! Het “arbeids”leven maakt gekke sprongen!

Dank, moest me even van het hart!

Voor iedereen een fijn 2015 en samen verder voor het onvoorwaardelijk basisinkomen!
Tom

[1] http://www.demorgen.be/opinie/een-universeel-basisinkomen-kan-nooit-van-de-grond-komen-a2166604/

[2] http://nl.wikipedia.org/wiki/Paul_De_Grauwe

[3] http://basisinkomen.nl/wp/modellen

[4] http://www.hln.be/hln/nl/1265/Onderwijs/article/detail/1350346/2011/11/18/Paul-De-Grauwe-geeft-foute-ideeen-over-financiele-markten-toe.dhtml

Het bericht basisinkomen, de beste manier om de arbeidsmotivatie te verzwakken verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.